Mıçımın Mavisi

İçimin Mavisi Senin Okyanusundandı.
Al, geri veriyorum.
Neyi erken yaşadıysam,
Hep geç kalıyorum!

Sana göçüyorum her sonbahar.
Yolların çıkmıyor aşkıma!
Unuttuğun yağmurların adı aklımda,
Seni içimden terk ediyorum!!!

Kuşlar ve şarkılar bu şehri terk edeli beri,
Efkar demliyorum gözlerimde.
Yaşlarımı yanağıma varmadan öldürüyorum.
Tam sancağımdan yaralıyorum kendimi…

Ne unutacak kadar nefret ettin,
Ne hatırlayacak kadar sevdin beni.
Yıkık bir duvar kadar bile pişman değilsin, biliyorum!
Beni hep bulmamak için aradın!…

Sensizliğe yenilmek sana yenilmekten zor olsa da,
Ardımda bir sürü belkiler bırakarak…
Seni içimden terk ediyorum!..
Şimdi

İçimizde öldürülecek bir anı bile bulamayan iki yarım kaldık.
Tamamlayamadık bizi…
Elinden tutmadın yalnızlığımın,
Saçlarımı da uzaklarına gömdün…

İçimin mavisi senin okyanusundandı…
Al! Geri veriyorum!
Kilitleri hep yanlış kapılara vurdun!..
Sana bensizliği terk ediyorum…

Ne tuhaf değil mi!?
İçimi acıtan da sendin, acımı dindirecek olan da…
İçi bulanık bir sevdanın ucunda seni kaybettim!
Aldırmadın aldırmalarıma…

İşte soluk bir ömrün son nefesi!
Benden…
İçimden…
Terk ediyorum!!!

Leave a Comment